Αφήνοντας μία μεγάλη παρακαταθήκη προσφοράς στην παιδεία έφυγε ο Ηλίας Σαπρανίδης

Ο Ηλίας Σαπρανίδης, ένας γνήσιος αγωνιστής που υπηρέτησε μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση το δημόσιο συμφέρον και ειδικά την δημόσια παιδεία έφυγε από την ζωή πριν από λίγες μέρες και κηδεύτηκε (πολιτική κηδεία) στα κοιμητήρια του Ευόσμου.

Ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης έκανε λόγο για έναν αξιόλογο και σπάνιο άνθρωπο ο οποίος θα λείψει από όσους είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί του: «Ο Ηλίας Σαπρανίδης ήταν ένας γνήσιος κομμουνιστής και είχε αφιερώσει τη ζωή του στους αγώνες προσφέροντας από διάφορους τομείς στο δήμο Συκεών κυρίως επί διοίκησης Παναγιώτη Αφαλή αλλά και επί Γιάννη Πανόπουλου και επί δικής μου δημαρχίας.

Στις Συκιές διετέλεσε πρόεδρος του Παραρτήματος Συκεών της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ επί σειρά ετών, ήταν μέλος του ΚΚΕ από το 1975 αλλά οι περισσότεροι τον θυμόμαστε από την παρουσία και την προσφορά του στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας όπου δραστηριοποιούταν αφού ένιωθε ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να καλυτερεύσουν οι συνθήκες στα δημόσια σχολεία για να έχουν αρτιότερη παιδεία οι μαθητές από τις ιδεολογικές του διαφορές με εμένα ή τον οποιοδήποτε δήμαρχο. Δεν θα ξεχάσω την ευγένεια του χαρακτήρα και τη γλυκύτητά του καθώς και τις ιδέες και τις προτάσεις του που πάντα ήταν ένα βήμα μπροστά κι ας ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία από τους συνεργάτες του. Συλλυπητήρια στην κόρη του Σωτηρία στους συγγενείς και τους συντρόφους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και να είναι ήσυχος ότι με τις επιλογές της ζωής του βοήθησε πολύ κόσμο κι έδινε το καλό παράδειγμα στους νεότερους».

Επιπλέον ο δήμαρχος αναφέρθηκε στην «ανεκτίμητη συμβολή του Ηλία Σαπρανίδη στην ανέγερση του Μνημείου Εθνικής Αντίστασης του δήμου, απέναντι από το Επταπύργιο, εκεί όπου γίνονταν οι μαζικές εκτελέσεις των αγωνιστών».

Λίγα λόγια για τον εκλιπόντα

Ο Ηλίας Σαπρανίδης γεννήθηκε το 1929 στο Περιστέρι Κιλκίς από γονείς κομμουνιστές αφού ο πατέρας του ήταν μέλος του κόμματος ήδη από το 1928 ενώ η οικογένεια του είχε υποστεί διώξεις και είχε θρηνήσει θύματα.

Έχοντας στο νου του μόνο το πώς θα καταφέρει να βοηθήσει τους συνανθρώπους του οργανώθηκε από νωρίς στα Αετόπουλα έχοντας την ευθύνη της Οργάνωσης στο χωριό του ενώ το 1944 έγινε μέλος της ΕΠΟΝ του χωριού.

Συνελήφθη σε ηλικία 16 ετών και εξορίστηκε στη Γυάρο. Με την αποφυλάκισή του το 1948 συνέχισε τις σπουδές του αλλά μόλις παρουσιάστηκε στο στρατό τον έστειλαν στη Μακρόνησο. Παρόλα αυτά κατάφερε κι έγινε δάσκαλος και ασχολήθηκε με τα κοινά ανιδιοτελώς και με μόνο του μέλημα να προσφέρει στους συνανθρώπους του.