«Αναγκαία η κοινή εθνική πολιτική Ελλάδας-Κύπρου για την αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού…»

Τον σκοτεινό ρόλο των ξένων δυνάμεων, αλλά ταυτόχρονα και τη συνένοχη και προδοτική στάση των Αθηνών κατά τις επίμαχες κρίσιμες ιστορικές περιόδους, με αποκορύφωνα το καθεστώς της χούντας των επίορκων συνταγματαρχών και των συνεργατών τους στη Λευκωσία, ανέδειξε σε όλες τις πτυχές του για το Κυπριακό ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος της ΕΔΕΚ της Κύπρου, και πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας Κυπριακού Κοινοβουλίου, Μαρίνος Σιζόπουλος, κατά την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του χθες το βράδυ στις Συκιές, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ανάγκη ύπαρξης –επιτέλους– εθνικού σχεδιασμού μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας για την αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού και την ενίσχυση της γεωστρατηγικής θέσης Ελλάδας και Κύπρου.

Την ίδια ώρα, ο αντιστράτηγος ε.α., και τέως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, Ηλίας Λεοντάρης, ανέδειξε τη γεωστρατηγική θέση της Μεγαλοννήσου και της ΝΑ Μεσογείου, υποστηρίζοντας την ανάγκη επικαιροποίησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου, γεγονός που θα αναβαθμίσει το ρόλο και την ισχύ της Αθήνας έναντι του τουρκικού επεκτατισμού και της προστασίας του Αιγαίου, θέτοντας ταυτόχρονα προς συζήτηση το ενδεχόμενο υποβολής του αιτήματος της Λευκωσίας για ένταξή της στο ΝΑΤΟ.

Οι δύο εισηγήσεις-ομιλίες, με θέμα «Είναι η ώρα για ένα νέο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα με την Κύπρο;», πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του Λαϊκού Επιμορφωτικού Πανεπιστημίου του δήμου Νεάπολης-Συκεών, το οποίο φέτος είναι αφιερωμένο στη «Γεωπολιτική της Ελλάδας και του Ελληνικού Χώρου», με τους δύο υψηλούς προσκεκλημένους εισηγητές να καθηλώνουν το κοινό που παραβρέθηκε στο Κλειστό Δημοτικό Θέατρο Συκεών, το οποίο σχεδόν επί τρίωρο έγινε κοινωνός σημαντικών ιστορικών και πολιτικών αναφορών, που υποστηρίχθηκαν από τους ομιλητές με στοιχεία και ιστορικά-πολιτικά ντοκουμέντα, κάποια από τα οποία έβλεπαν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά. Παρόντες στην εκδήλωση, όπου κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, ήταν η εκπρόσωπος του Προξένου της Κύπρου στη Θεσσαλονίκη Γεωργία Παντελίδου, ο βουλευτής Κώστας Ζουράρις, ο πρ. υπουργός Δημήτρης Μάρδας και ο αναπληρωτής πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας Κώστας Σταματάρης.

«Είμαι πολύ χαρούμενος διότι σήμερα φιλοξενούμε τρείς ανθρώπους οι οποίοι εδώ και χρόνια τιμούν με τη δράση και τον αγώνα τους τα πατριωτικά θέματα σε Ελλάδα και Κύπρο. Είναι για μένα χαρά και τιμή το γεγονός πως σε αυτή την αίθουσα είχαμε ανακηρύξει επίτιμο δημότη μας τον αείμνηστο Βάσο Λυσσαρίδη, εκείνες τις δύσκολες εποχές με το σχέδιο Ανάν, το οποίο ευτυχώς για τον Ελληνισμό δεν πέρασε», ανέφερε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης.

Όπως τόνισε, «από το 1974 και το 1975, το ένα και μοναδικό πράγμα που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι ένα: για να γίνει η απελευθέρωση της Κύπρου, πρέπει να φύγει από το νησί και ο τελευταίος Τούρκος έποικος, και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης. Αρκεί να σκεφτούμε πως του χρόνου συμπληρώνονται 50 χρόνια Κατοχής στην Κύπρο κι ακόμα λύση δεν έχει βρεθεί. Να μην ξεχνάμε, επίσης, πως η Κύπρος παραμένει η μοναδική χώρα της Ευρώπης, μέλος της Ε.Ε., τμήμα της οποίας είναι υπό κατοχή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, και όλοι οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί όπως βλέπετε, περί άλλων τυρβάζουν».

«Είναι για όλους μας καθήκον, πατριωτικό, ιερό, εθνικό, κοινωνικό, πολιτικό καθήκον, να μη φεύγει ούτε λεπτό από το μυαλό μας η υποχρέωση για αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου. Όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με τα εθνικά μας θέματα, θεωρούν πως η προσπάθεια και ο αγώνας για την Κύπρο είναι άμεσα συνδεδεμένος και άρρηκτα δεμένος με τη ακεραιότητα της Ελλάδας. Θεωρώ πως είναι ανάγκη να δημιουργηθεί και πάλι το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Αν αυτό δεν γίνει, αν ως Ελληνισμός δεν επαναπροσανατολιστούμε, δεν μας περιμένουν καλές μέρες», πρόσθεσε ο Σίμος Δανιηλίδης.

Στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο

«Το 1952 για πρώτη φορά η τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να παραμείνει ένα μεγάλο κράτος ξηράς, όπως το καθόρισε η συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Πρέπει να προχωρήσει σε θαλάσσια επέκταση για να ελέγχει τόσο τις θαλάσσιες συγκοινωνίες όσο και τις ενεργειακές πηγές της περιοχής και να μετατραπεί σε περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Για την υλοποίηση αυτού του στόχου σχεδίασε το τουρκικό θαλάσσιο τόξο της Αν. Μεσογείου, το οποίο θα άρχιζε από τα παράλιά της πλησίον της Ρόδου και έφθανε μέχρι τη Βορ. Αφρική. Πρώτος, λοιπόν, στρατηγικός στόχος της Τουρκίας ήταν η ματαίωση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, και δεύτερος στόχος η προσάρτηση της Κύπρου στην τουρκική επικράτεια για να μπορεί να ελέγχει την ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και τη διώρυγα του Σουέζ. Είναι επιβεβαιωμένο από αρχαιοτάτων χρόνων ότι όποιος ελέγχει την Κύπρο, ελέγχει την ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου. Επίσης, όποιος ελέγχει το θαλάσσιο τρίγωνο Κύπρος-Κρήτη-Ρόδος ουσιαστικά ελέγχει και την Αν. Μεσόγειο», ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος.

Όπως υποστήριξε, «η προσεκτική αξιοποίηση της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, καθώς και των εμπλεκομένων συμφερόντων σε συνδυασμό με τα πολιτικά και διπλωματικά πλεονεκτήματα, που ενδεχομένως προκύπτουν από αυτά, μπορούν να αναβαθμίσουν το γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου και να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική της θέση με στόχο την εξισορρόπηση των πλεονεκτημάτων που διαθέτει η Τουρκία».

«Ο Ερντογάν, με το σχέδιο της Γαλάζιας Πατρίδας, το έχει ξεκαθαρίσει κατά τρόπο απόλυτο. Όσοι είχαν την παραμικρή αμφιβολία θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει πια αυτή η αμφιβολία για την πλήρη ενσωμάτωση της Κύπρου στην Τουρκία. Ποιό είναι, όμως, το κακό της υπόθεσης; Ενώ η Τουρκία από το 1952, και πολύ περισσότερο από το 1957, έχει καθορίσει μια ενιαία εθνική επεκτατική πολιτική σε βάρος του Ελληνισμού, και όλες οι κυβερνήσεις (κεμαλικές, δικτατορικές, ισλαμικές, κ.ά.), σήμερα ακολουθούν με ιδιαίτερη σταθερότητα και πίστη αυτήν την πολιτική, ανεξάρτητα με τις επικοινωνιακές διαφοροποιήσεις όσον αφορά την έκφραση, δυστυχώς ο Ελληνισμός μέχρι στιγμής, θύματα των προαιώνιων λαθών μας, δεν έχουμε κατορθώσει να διαμορφώσουμε μια ενιαία εθνική πολιτική αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού», τόνισε με έμφαση ο Μαρίνος Σιζόπουλος.

Όπως επισήμανε, «αυτή η πολιτική θα πρέπει να διαμορφωθεί ανάμεσα στα δύο ελληνικά κράτη που υπάρχουν σήμερα, την Ελλάδα και την Κύπρο. Εκτιμούμε ότι αυτή η πολιτική θα πρέπει στην ουσία να αξιοποιήσει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τον γεωστρατηγικό παράγοντα, ο οποίος γεωστρατηγικός παράγοντας έχει επιβεβαιωθεί ότι είναι ένας ισχυρός μηχανισμός για την επίλυση διεθνών προβλημάτων, όπως είναι το Κυπριακό και όχι μόνο, αλλά και την ίδια στιγμή, η σωστή αξιοποίησή του μπορεί να αναβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό τη διαπραγματευτική μας θέση».

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ, «αυτή η κοινή πολιτική δεν θα πρέπει να είναι μόνο αποτέλεσμα συμφωνίας των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, αλλά θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συμφωνίας του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων Ελλάδας και Κύπρου, ούτως ώστε ανεξάρτητα από τα ποιο κόμματα κατά καιρούς βρίσκονται στην εξουσία, είτε στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο, αυτή η πολιτική θα πρέπει να εφαρμόζεται και να υποστηρίζεται τεχνοκρατικά και επιστημονικά από μια ‘‘δεξαμενή’’. Αυτή θα αποτελείται από Ελλαδίτες και Κύπριους επιστήμονες, οι οποίοι ασχολούνται ακριβώς με αυτά τα ζητήματα. Και η οποία ‘‘δεξαμενή’’ σκέψης, μέσα από τη σοβαρή και σε βάθος μελέτη των γεωστρατηγικών δεδομένων, που ανά πάσα στιγμή αλλοιώνονται και διαφοροποιούνται, θα μπορεί κατά διαστήματα με συγκεκριμένες εισηγήσεις προς τις πολιτικές ηγεσίες να διαμορφώνει ενδεχομένως αναπροσαρμογές της τακτικής».

Στο πλαίσιο της συζήτησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος της Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου, έθεσε το θέμα της στρατιωτικής παρουσίας της Ελλάδας στην Κύπρο, με δεδομένη τη θέση ότι «η Κύπρος δεν αποτελεί το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού αλλά το τελευταίο φυλάκιο, κι αν χαθεί η μάχη της Κύπρου, τότε τα πράγματα για τη Θράκη και το Αιγαίο θα είναι δυσοίωνα, και για αυτό η μάχη αυτή πρέπει να κερδηθεί.

«Γιατί σήμερα χρειάζεται αυξημένη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο, και αριθμητικά και πολικά; Όχι μόνο για να υπερασπιστεί την Κύπρο. Μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ετών, η Ελλάδα σήμερα δεν έχει ρόλο στα Βαλκάνια, τα οποία ελέγχονται ουσιαστικά από τους Αμερικανούς. Η Ελλάδα πρέπει σήμερα να αναζητήσει τον γεωστρατηγικό της ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο για να μπορέσει να προστατεύσει και το Αιγαίο, που τίθεται σε κίνδυνο. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο μια αυξημένη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο ενισχύει τον γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας και αναβαθμίζει τη διαπραγματευτική της θέση. Η Κύπρος από μόνη της, ό,τι και να κάνει, δεν μπορεί να αναβαθμίσει τον δικό της γεωστρατηγικό ρόλο σε εκείνο το σημείο που να την ενισχύσει διαπραγματευτικά ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την τουρκική πολιτική. Όμως σε συνεργασία με την Ελλάδα, ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο αυτός ο παράγοντας, οι δυνατότητες είναι ακόμη μεγαλύτερες και είναι πολύ πιο εύκολο πια σ’ αυτή τη συνεργασία να προσχωρήσουν κι άλλες χώρες οι οποίες ουσιαστικά να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο αυτή τη θέση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μαρίνος Σιζόπουλος, για να ολοκληρώσει την ομιλία του με την ιπποκράτεια ρήση «Μελέτησε το παρελθόν, διάγνωσε το παρόν, πρόλαβε το μέλλον…».

Επανεξέταση και επικαιροποίηση

Από την πλευρά του ο έτερος εισηγητής της ημέρας, ο αντιστράτηγος ε.α, και τ. Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, Ηλίας Λεοντάρης, υποστήριξε ότι «ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος υπήρξε κυρίως μια πολιτική επιλογή και ταυτόχρονα μια έκφραση αποφασιστικότητας, πέρα από τις ρητορικές τοποθετήσεις, ότι η Ελλάδα σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης κατά της Κύπρου θα εμπλεκόταν αυτόματα σε πόλεμο με την Τουρκία», με κύριο σκοπό της ιδέας που υιοθετήθηκε το Νοέμβριο του 1993 από τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, και άρχισε να εφαρμόζεται από τον επόμενο χρόνο, «τη δημόσια εξαγγελία της δέσμευσης και της βούλησης της Ελλάδας να υπερασπίσει την Κύπρο, όπως θα υπερασπιζόταν οποιοδήποτε άλλη γωνιά της Ελληνικής επικράτειας».

«Πέραν, όμως, του ουσιαστικού και κύριου σκοπού της υποστήριξης της Κύπρου, το ΔΕΑΧ παρείχε στην Ελλάδα και τη δυνατότητα υποστήριξης των στρατηγικών της συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο. Υπό αυτή την έννοια το Δόγμα του ΕΑΧ δεν ήταν ένα μετέωρο στρατιωτικό εγχείρημα, αλλά αναπόσπαστο μέρος μιας ευρύτερης εθνικής στρατηγικής όπου ο Ελληνισμός θα ήταν δυναμικός παίκτης στην περιοχή και η άμυνα θα στήριζε (και θα στηριζόταν από) μια δυναμική οικονομική, πολιτική και πολιτιστική παρουσία στον ευρύτερο χώρο. Το ΔΕΑΧ, λοιπόν, εντάχθηκε σε μια ευρύτερη αντίληψη της στρατηγικής του Ελληνισμού. Με λίγα λόγια, η θέση είναι ότι η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο είναι ακρωτηριασμένη, αλλά και η Κύπρος δεν μπορεί να επιβιώσει, ως μέρος του Ελληνισμού, χωρίς πολυδιάστατη και λειτουργική σύνδεση με την Ελλάδα», επισήμανε ο κ. Λεοντάρης.

Σύμφωνα με τον εισηγητή, «τα γεγονότα που διαδραματίζονται με ένταση τα τελευταία 3-4 χρόνια συνθέτουν ένα κλίμα αστάθειας και έντονης αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων που προκαλείται από την ακολουθούμενη πολιτική της Τουρκίας», τα οποία, εκτός των άλλων, καθιστούν αναγκαία την αναθεώρηση και επανένταξη του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου σ’ ένα νέο πλαίσιο Αμυντικής Συμφωνίας. «Θεωρώ απολύτως απαραίτητο να επανεξεταστούν και να επικαιροποιηθούν οι πρόνοιες και οι απαιτήσεις του Δόγματος, ώστε να το επαναφέρουμε σε ‘‘πραγματική ισχύ’’ και στη βάση των σημερινών και κυρίως των μελλοντικών επιχειρησιακών απαιτήσεων και συνθηκών, ώστε να διασφαλίζεται η ενοποίηση καθώς και η στρατηγική και επιχειρησιακή λειτουργία των Θεάτρων Επιχειρήσεων Έβρου-Αιγαίου-Κύπρου. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η αποτρεπτική και αμυντική ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί το ΝΑ πλευρό της αμυντικής διάταξης της χώρας μας», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Τέλος, ο κ. Λεοντάρης υποστήριξε την ανάγκη αξιοποίησης της συμμετοχής μας σε όλους τους διεθνείς Οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και του ΝΑΤΟ, «εξετάζοντας το εάν εξυπηρετείται το συμφέρον μας και μέσω της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Βορειο-Ατλαντική Συμμαχία», όπως επισήμανε. «Εάν τα μέλη του ΝΑΤΟ διαπιστώσουν ότι το συμφέρον της Συμμαχίας βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο, τότε θα βρουν τρόπο να πείσουν και την Τουρκία για αυτό το πράγμα», υπογράμμισε.

Τελευταίες εισηγήσεις

Το Λαϊκό Επιμορφωτικό Πανεπιστήμιο του δήμου Νεάπολης-Συκεών ολοκληρώνεται το επόμενο διάστημα με τις δύο τελευταίες εισηγήσεις. Μεταξύ αυτών και η ομιλία του πρ. υπ. Εθνικής Άμυνας, και επίτιμου Αρχηγού του ΓΕΣ, Φραγκούλη Φράγκου, που είχε αναβληθεί την προηγούμενη εβδομάδα εξαιτίας του τριήμερου πένθους για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών. Συγκεκριμένα το υπόλοιπο πρόγραμμα των εισηγήσεων έχει ως εξής:

► ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Θέμα: «Ποντιακός Ελληνισμός 1909-1923»

Ομιλητής: Κώστας Φωτιάδης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

►ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023

Θέμα: «Ελληνοτουρκικά και Νικόλαος Πλαστήρας- ‘‘Ο Μαύρος Καβαλάρης»

Ομιλητής: Φραγκούλης Φράγκος, επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, πρ. υπουργός Εθνικής Άμυνας

Να σημειωθεί ότι υπεύθυνη του Λαϊκού Πανεπιστημίου του δήμου Νεάπολης Συκεών είναι η αντιπρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης Υπηρεσιών (ΚΕΥΝΣ) Ειρήνη Καγιαμπίνη και την ενότητα που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί μέσα στον Μάρτιο έχει επιμεληθεί ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης, ο οποίος και συντόνισε την χθεσινή εκδήλωση.